Joanna Halina Siczek 1915–2003

Urodziła się w Strzemieszycach w rodzinie inteligenckiej o tradycjach  narodowych i społecznych.  W 1939, po wybuchu wojny, jako harcerka Szarych Szeregów rozpoczęła działalność  konspiracyjną w Kielcach. W 1942 przyjechała do Warszawy i rozpoczęła naukę w WSP, jednocześnie pracując  jako higienistka  w RGO. Nadal aktywnie działała w konspiracji. Przez Jadwigę  Kaniewską–Iżycką, została wprowadzona  do  Wojskowej Służby  Kobiet, szkolącej sanitariuszki. W czasie powstania warszawskiego pracowała między innymi w szpitalu przy ul. Wspólnej  27. Po  upadku  powstania  została wywieziona wraz z rannymi do obozu Zeithein, gdzie pracowała jako instrumentariuszka w zorganizowanej  przez siebie sali operacyjnej. W sierpniu 1945 transportem wraz z chorymi wróciła do Torunia i z pomocą PCK zorganizowała tymczasowy szpital dla powracających jeńców. W PRL za pracę w AK  była szykanowana i mimo przygotowania merytorycznego niedopuszczana do bardziej eksponowanych stanowisk. Była wieloletnim członkiem PTP i działała  w Głównej Komisji Historycznej. Opracowała  między innymi życiorysy medalistek Florence  Nightingale. Odznaczona również tym  Medalem w 1999.

Źródło: Materiały archiwalne CAPP

Zobacz: Joanna Siczek - Medalistka medalu Florence Nightingale

Zobacz: Joanna Siczek - Dokumenty archiwalne