Jadwiga Modelska 1907 – 1981

Pielęgniarka – matka Małego Powstańca.

Ojciec, brat i mąż J. Modelskiej, członkowie Armii Krajowej zginęli w czasie działań wojennych. Pozostała z dwoma synami: Witoldem i Januszem. Jedenastoletni Witold w dniu wybuchu powstania warszawskiego dołączył do starszych kolegów by z nimi walczyć o wolność. Był łącznikiem  zgrupowaniu „Parasol” pseudonim Warszawiak. Zginął na Powiślu przy ul. Okrąg 2, niosąc meldunek na wysuniętą redutę. Pośmiertnie został mianowany Kapralem Czasu Wojny i odznaczony Krzyżem Walecznych. Mały Witold był pierwowzorem „Małego Powstańca”, którego pomnik stoi na Podwalu i w Muzeum Powstania Warszawskiego. Jadwiga Modelska z drugim młodszym synem przeżyła gehennę okupacji i powstania. Wielokrotnie była bliska śmierci. Pozostała sama, nie wyszła ponownie za mąż. Zaczęła się dla niej następna epopeja walki o przetrwanie, a był to czas nieprzychylny dla bohaterów. Będąc bez mieszkania i środków do życia opuściła Warszawę. Zaczęła się jej tułaczka za chlebem. Nie otrzymała żadnej renty, odszkodowania, zasiłku. Pracowała na półtora etatu aby zapewnić skromną egzystencję sobie i synowi. Pracowała jako pielęgniarka odcinkowa, zabiegowa, oddziałowa, środowiskowa, pediatryczna. Po latach tułaczki wróciła do Warszawy. W wieku 60 lat została przymuszona do przejścia na emeryturę mimo próśb aby pozwolono jej nadal pracować.

Otrzymała najniższą emeryturę. Podjęła pracę na pół etatu w przychodni, w której pracowała do samej śmierci. Zmarła w wieku 74 lat.Nie była uhonorowana żadnym wyróżnieniem, odznaczeniem, medalem, orderem. Mało znana, niemal zapomniana cicha bohaterka, matka Małego Powstańca, która wszystko co najdroższe oddała Ojczyźnie. Jej postać zainspirowała pisarza Z. Wróblewskiego do napisania książki o pielęgniarkach odznaczonych medalem Florence Nightingale Płomień nadziei.

Opracowano wg artykułu M. Żmijewskiej

Wspomnienia o pielęgniarce – matce Małego Powstańca , „Impuls” 5-6/93