Leokadia Cieślicka z.d. Zika (1918 – 1968)

Lila Cieślicka urodziła się 30 marca 1918r.w Kołomyi. Jej rodzicami byli  Stanisława zd. Dumanowska i Gustaw Zika. Po zdaniu matury wyszła za mąż za Zygmunta Cieślickiego (27.04.1935). Mieli dwoje dzieci. Rok1940 stał się dla nich tragicznym, trzynastego kwietnia o czwartej rano wtargnięto do ich domu. Została aresztowana, posadzona na furę z małymi dziećmi, zawieziona do pociągu towarowego, którym odbyli dramatyczną i przerażająco długą podróż na Syberię. Odebrano jej obywatelstwo polskie. Transport dotarł do stacji końcowej 29 kwietnia o czwartej rano, z której zesłańcy zostali wiezieni ponad czterdzieści kilometrów do sowchozu Leniwski. Tu okazało się, że została bardzo dotkliwie okradziona. Z pomocą miejscowego weterynarza znalazła chatę w której była wolna izba. Zamieszkała w niej z dziećmi i jeszcze jedną rodziną. Teraz najważniejszym celem było podjęcie pracy. Rozpoczęła ją 18 maja. To prawdziwa radość bo pracujący otrzymywali 300g.a rodzina 100g chleba dziennie. Początkowo wyrabiała cegły, zbierała zboże, wykopywała ziemniaki. Zima stawała się coraz bardziej groźna. Głód i chłód stawały się coraz bardziej dotkliwe , zaczęły się choroby. Mimo zmęczenia i towarzyszącego poczucia zagrożenia pisała  pamiętnik i pełne tęsknoty i cierpienia wiersze. Dwudziestego sierpnia 1941 roku do sowchozu docierają wiadomości o przywróceniu Polakom obywatelstwa i przyznaniu paszportów, dzięki którym będą mogli poruszać się po ZSRR. Po długich wahaniach wyruszają w nieznane. W październiku transportem wojskowym docierają do kołchozu Kizełtu w Taszkencie.  Rodzina ponownie  zostaje okradziona. Przez kilka dni przebywa z dziećmi i grupą Polaków w oborze z owcami. W listopadzie 1941 roku wyruszyły wraz z koleżanką do Semipałatyńska gdzie pracowały przy budowie szpitala wojennego. Podczas akcji naboru Polaków do wojska Andersa Lila odbyła kurs dla sanitariuszek i otrzymała pracę w szpitalu wojskowym. Pracowała w nim z ogromnym oddaniem do końca wojny. Po jej zakończeniu wróciła z dziećmi do kraju i zamieszkała w Nowej Hucie.

Egzamin Państwowy uprawniający do pracy w charakterze pielęgniarki złożyła w Krakowie w 1950 roku. Podjęła pracę w Szpitalu Miejskim im. Stefana Żeromskiego w Nowej Hucie w Oddziale Dziecięcym na stanowisku pielęgniarki oddziałowej. Pracowała tu do końca życia. Zmarła po ciężkiej chorobie 20 sierpnia 1968 r.

Kamila Łukaszewicz serdeczna koleżanka Leokadii wspomina ją, jako piękną kobietę, wspaniałą matkę. pielęgniarkę i koleżankę, autorkę niecodziennych zapisków z pobytu na Syberii, poetkę i serdeczną towarzyszkę górskich wędrówek. W swoich wspomnieniach z zesłania autorka zwraca uwagę na rolę człowieczeństwa, życzliwości i wsparcia w sytuacjach pozornie nie do pokonania.

opracowała  Krystyna Wolska Lipiec

wywiad z Kamilą Łukaszewicz oraz materiały w CAPP

Portret Leokadii Cieślickiej - Józef Kidoń, Warszawa 1950r. W Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku.	Portret Leokadii Cieślickiej Józef Kidoń	Portret Leokadii Cieślickiej Józef Kidoń 1953	Leokadia Cieślicka biogram	Zdjęcia i nekrolog -materiały ze zbiorów Kamili Łukaszewicz