Zofia Jarkowska–Krauze 1920–1944

Ukończyła Warszawską Szkołę Pielęgniarstwa w 1942 roku, kurs -  XXXVIII oraz kurs dla położnych przy ul. Karowej. Szkołę Położnych kończyła tuż przed powstaniem warszawskim. W pierwszych tygodniach powstania pracowała w punkcie sanitarnym na terenie Śródmieścia i w Komitecie Społecznym Ochrony Przeciwpożarowej, nieprzeciętnie odważna i dzielna, pełniła dyżury podczas największych bombardowań. Jako sanitariuszką Batalionu „Zośka” uczestniczyła w walkach na Woli, Starówce i na Czerniakowie. W pierwszych dniach powstańczego września – po powrocie ze  Starówki wyszła za mąż za żołnierza Batalionów Harcerskich Wiktora Krauze-Szelińskiego. Ślub odbył się w kaplicy Zakonu Rodziny Marii przy ul. Wspólnej. Po krótkim spotkaniu rodzinno – przyjacielskim Zofia ruszyła nocą z mężem i jego jednostką do placówek powstańczych na Czerniakowie. Tam – po 18 dniach walk – w rejonie ul. Zagórnej, 23 września 1944 roku zginęła od odłamka granatnika niemieckiego. Pochowana przez ludność cywilną w powstańczym grobie przy ul. Wilanowskiej a następnie w grobie rodzinnym na Starych Powązkach.