Wanda Ossowska 1912–2001
 |
Odznaczenia:
|
Córka Stanisława i Henryki urodziła się 28 kwietnia 1912 w majątku rodzinnym Kunice. Pierwsze nauki pobierała w domu, potem w Tarnowie, a następnie ukończyła gimnazjum Zofii Wisłockiej w Warszawie przy ul. Pięknej 28. Po nauce 1933–1936 w Szkole Pielęgniarstwa PCK w Warszawie przy ul. Smolnej 6, została skierowanie do pracy w Sanatorium PCK we Lwowie.
Latem 1939 została zmobilizowana do pracy w szpitalu wojskowym na sali operacyjnej. Po zajęciu Lwowa przez wojska radzieckie 17 września 1939 przystąpiła do pracy konspiracyjnej, była członkiem Wywiadu Ofensywnego komórki „Stragan”. W 1940 wysłana ze Lwowa do Warszawy dla nawiązania kontaktów konspiracyjnych z AK, została aresztowana przez NKWD. Była głodzona, trzymana w ciemnościach, bita po głowie, co spowodowało pęknięcie czaszki. W 1941 po wybuchu wojny niemiecko–radzieckiej wraz z innymi więźniami uwolniona przez mieszkańców Lwowa. Ponownie była kilkakrotnie wysyłana do Warszawy, aresztowana przez Niemców i w sierpniu 1942 uwięziona na Pawiaku. Po okrutnych badaniach wywieziono ją z określonym terminem wykonania wyroku śmierci do obozu na Majdanku. Pracowała tam jako pielęgniarka wśród chorych. W kwietniu 1944 wraz z chorymi została przewieziona do Oświęcimia. W styczniu 1945 obóz ewakuowano w związku z czym Niemcy zniszczyli dokumenty więźniów dla zatarcia śladów zbrodni, co uratowało Wandę od śmierci.
Więźniarki przewieziono do Ravensbruck, a następnie do Neustadt-Geve. 2 maja 1945 obóz wyzwolili Amerykanie i Wanda wróciła do Warszawy, gdzie aresztowało ją UB. Po kilku tygodniach zwolniono ją.
Od 1 lutego 1946 do 1968 pracowała w Klinice Ortopedycznej u prof. Grucy jako pielęgniarka–instrumentariuszka, a następnie po przeszkoleniu jako technik RTG. W 1987 wydała książkę Przeżyłam, w której spisała swoje przeżycia wojenne (drugie wyd.1990). Od przejścia na emeryturę w 1986 wielokrotnie była zapraszana i spotykała się z młodzieżą licealną i pielęgniarską, ucząc miłości do człowieka i Ojczyzny.
Podczas wizyty Jana Pawła II na Majdanku, 9 maja 1987, witała go w imieniu więźniów.
Zmarła 26 kwietnia 2001. w Warszawie, pochowana w Kunicach.
Zobacz: Wanda Ossowska - Medalistka medalu Florence Nightingale
Zobacz: Wanda Ossowska - Dokumenty archiwalne
