Bolesława Szymczyk 1921-2000
 |
Odznaczenia:
|
Bolesława Szymczyk urodziła się 16.11.1921 roku w Piotrkowie Trybunalskim w zacnej, patriotycznej rodzinie mieszczańskiej Państwa Opinców. Była najstarszą z trojga rodzeństwa. W maju 1939 roku zdała końcowe egzaminy w piotrkowskiej Szkole Handlowej przy pasażu Rudowskiego. Zdążyła się również zaprawić w paramilitarnym działaniu w Kole Przysposobienia Wojskowego Kobiet (PWK) prowadzonym przez Leokadię Kończak. Zdobyła przygotowanie sanitarne na kursach PWK- PCK. Odbyła szkolenia na obozach PWK w Spale (1938) i w Koszewnikach (1939). Kiedy wybuchła wojna Bolesława ,,zaraz stanęła na rozkaz’’, pełniła dyżur łącznościowy wyznaczony przez komendantkę hufca PWK Danutę Gampf.W tym czasie na jej dom spadły bomby, szczęśliwie nikt nie zginął. W październiku 1939r. złożyła przysięgę wierności na ,,Boga, Honor i Ojczyznę” stając się rzeczywistym członkiem SZP-ZWZ-AK. Odtąd wykonywała zadania łączniczki i sanitariuszki pod pseudonimem ,,Iwonka’’, jednocześnie pracowała w aptece Ubezpieczalni Społecznej w Piotrkowie. Cała jej rodzina zaangażowana była w konspiracji. Dom służył różnym tajnym działaniom, m.in. przygotowaniu odbicia więźniów przez partyzantów. Jej matka Zofia była zasłużoną piotrkowską położną i doskonale godziła pracę zawodową z domowymi obowiązkami. W czasie okupacji hitlerowskiej wykazała się odwagą, wielokrotnie korzystając z posiadania nocnej przepustki przenosiła pilne konspiracyjne meldunki, bibułę oraz broń w odległe punkty miasta i okolicy. Ojciec Edward był piotrkowskim krawcem, nadzwyczaj skromny i odważny. W czasie wojny szył ubrania dla partyzantów, przerabiał niemieckie mundury na dywersyjne akcje Kedywu. Młodsza siostra Boli Aurelia została łączniczką, kolporterką ,,bibuły” akowskiej. Zginęła w dniu wyzwolenia Piotrkowa. Najmłodszy brat Józef w 1944r. dołączył do oddziału partyzanckiego ,,Vella’’ i po rozbiciu oddziału pod Wolą Rokszycką doczekał końca wojny w ukryciu w leśniczówce.
W 1948 roku Bolesława ukończyła Szkołę Pielęgniarsko-Położniczą przy Akademii Lekarskiej w Gdańsku z wynikiem bardzo dobrym, dyrektorką szkoły była Jadwiga Romanowska.
Z zapałem i energią podjęła pracę w Szpitalu św. Trójcy w Piotrkowie Tryb. na stanowisku oddziałowej Interny. Szybko awansowała na przełożoną pielęgniarek. W 1952 r. wyszła za mąż za Juliana Szymczyka , urodziła córkę Anię. W 1960 roku została instruktorką w Wydziale Zdrowia. W 1975 roku podjęła pracę w Dziale Metodyczno- Organizacyjnym Wojewódzkiego Szpitala przy ulicy Rakowskiej w Piotrkowie. Zaangażowana była w pracy społecznej dla dobra człowieka potrzebującego pomocy i dla środowiska pielęgniarskiego. Szkoliła pielęgniarki na kursach organizowanych przez PCK. Dbała o poziom usług pielęgniarskich, szczególną uwagę zwracała na etykę zawodową. Była współorganizatorką Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego na terenie Piotrkowa Brała udział w IV Krajowym Zjeździe PTP w 1969 roku w Warszawie. Bolesława Szymczyk była osobą pogodną i dowcipną, lubianą przez chorych i podległy jej personel. W 1982 przeszła na emeryturę. Nadal była otoczona licznym gronem znajomych, miała dar zjednywania sobie ludzi. Wielokrotnie otrzymała wyróżnienia za swą pracę i postawę. Zmarła 31.01.2000 roku.
Opracowała Grażyna Gierczak na podstawie wspomnień, dokumentów i zdjęć przekazanych do CAPP przez Wacławę Juszkiewicz-Kamieńską
 |
 |
 |
| Obóz PWK Spała-Borki 1938r. Bolesława leży 1 z lewej, w białej furażerce stoi komendantka Leokadia Kończak | Apel, obóz PWK Koszewniki 1939r. Bolesława 9 od lewej | Obóz PWK Koszewniki 1939 r.-Bolesława siedzi 1 z prawej |
 |
 |
 |
 |
| Legtymacja AK | IV Krajowy Zjazd PTP Warszawa 8-9.11.1969r. | odpis dyplomu |
|
