Maria Smorońska 1906-1988
 |
odznaczenia:
|
Urodziła się 22 stycznia 1906r, w Warszawie w rodzinie rzemieślniczo urzędniczej, w rodzinie ludzi zacnych, prawych, kochających się.
Była absolwentką polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego i Studium Pedagogicznego, Natura obdarzyła Ją wieloma talentami, literackim, malarskim, rzeźbiarskim...
 |
|
| Witraż zaprojektowany przez Marię Smorońską do kaplicy Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa | |
Jednak zapragnęła zostać pielęgniarką i w 1933r ukończyła Warszawską Szkołę Pielęgniarstwa (kurs XXV). Dyrektor szkoły Zofia Szlenkierowna zaproponowała Jej kierownictwo w ośrodku zdrowia na Grochowie. Odmówiła, ponieważ umiłowała pracę bezpośrednio przy chorym i zdecydowała się na pierwszą samodzielną pracę jako pielęgniarka odcinkowa na chirurgii w Szpitalu Św. Łazarza w Warszawie.
Następnie podjęła obowiązki pielęgniarki oddziałowej w Szpitalu Ubezpieczeń Społecznych na internie.
We wrześniu 1939 roku zgłosiła się jako ochotniczka do czołówki sanitarnej, która była szpitalem chirurgicznym z salą operacyjną z prawdziwego zdarzenia. Maria Smorońska została wyznaczona na drugą siostrę operacyjną przez lekarza - komendanta. Dotarła z czołówką do Krasnego Stawu udzielając pomocy rannym. Po jej rozwiązaniu wróciła do Warszawy.
Do listopada 1939r. pracowała jako pielęgniarka oddziałowa na chirurgii w Szpitalu przy ul. Czerniakowskiej 231 Następnie do 1.VII.1944r. pełniła różne funkcje w Przychodni Ubezpieczeń Społecznych IV Oddziału przy ul. Polnej. Od początku okupacji działała aktywnie w Armii Krajowej. Gdy przeniosła się na Polną, od razu została zaprzysiężona w Państwowym Korpusie Bezpieczeństwa podlegającym AK. Była trochę rozczarowana, że to policja, ale nie chciała być w wojsku po doświadczeniach z czołówki sanitarnej. Została zastępczynią komendantki komisariatu. Podporucznik Smorańska (pseudonim "Tarasiewicz"), odpowiadała za werbowanie i szkolenie innych, Szkolenie dotyczyło tematów wojskowych (broń, musztra), znajomości prawa karnego, administracyjnego, rozeznania w sytuacji politycznej, działalności policji (pomoc kobietom z dziećmi, sprawy sanitarne...).
Potem ze swoją grupą dostała do rozpoznania i zabezpieczania dzielnicę Mokotów.
Podczas Powstania Warszawskiego nie dotarła do swojego punktu sanitarnego na Mokotowie. Udzielała pomocy rannym w punktach sanitarnych przy ul. Marszałkowskiej 66,Pięknej, Wilczej i Poznańskiej. Uczestniczyła w różnych akcjach jako członek PKB. W październiku 1944r. ewakuowano Ją wraz z innymi powstańcami do Krakowa. Stamtąd została wywieziona na roboty do Niemiec. Pracowała w fabryce broni w Lipsku.
W 1946r. po powrocie do kraju pracowała krotko jako instruktorka (kursy dla opiekunek niemowląt) w Szkole Pielęgniarskiej PCK w Łodzi Potem była przełożoną pielęgniarek w Sanatorium Dziecięcym w lstebnej. W swoim życiorysie napisała tak: ,,Cóż tu pisać - rok w lstebnej - darowany jak pęk kwiatów do ręki". Od 1947/48r. przez wiele lat pełniła trudne obowiązki przełożonej pielęgniarek w Szpitalu w Gliwicach przy chorych na nowotwory.Po powrocie do Warszawy w Szpitalu nr 8 przy ul. Solec pracowała jako pielęgniarka w pracowni EKG. W swoich pamiętnikach napisała, że w roku 1961/62 powróciła na internę do szpitala przy ul. Czerniakowskiej jako "dodatkowa" instruktorka ze Szkoły Pielęgniarskiej PCK przy ul, Pięknej. Miała oczekiwać na otwarcie laryngologii w pobliskim budynku i "oddziałowstwo", którego nie doczekała się. W następnych latach związała się z akademicką służbą zdrowia. Ponadto była wykładowcą i egzaminatorem w Szkole Felczerskiej, na kursach dla pielęgniarek i położnych w Widawie i Zagórzu. W 1971r. odeszła na emeryturę.
W 1988r. zmarła i zgodnie z ostatnią Jej wolą większość dokumentów zawodowych i pamiątek została pochowana razem z Nią w skrzyneczce w grobie. Była prawdziwie wielkim człowiekiem, patriotką - wszechstronnie wykształcona, utalentowana, głęboko religijna. Ale nade wszystko ukochała zawód pielęgniarki. Był dla Niej wartością, której poświęciła życie. W wierszu ,"Perła" napisała: "Pielęgniarstwo To była ta cenna perła". Swoimi zdolnościami organizacyjnymi i dydaktycznymi przyczyniła się do rozwoju służby zdrowia i kształtowania osobowości wychowanków Wpisana została w styczniu 1991r w poczet Patronek Medycznego Studium Zawodowego nr 1 im. Pielęgniarek Warszawy w Warszawie przy ul Parkowej 23.
Opracowanie - Hanna Kamińska na podstawie:
wspomnień Anieli Jabłkowskiej - Sochańskiej przekazanych Komisji Historycznej przy Medycznym Studium Zawodowym nr 1 w Warszawie; pamiętników Marii Smorońskiej ,,Oczami uczennicy lata 33-35"; fragmentów pamiętników Marii Smorońskiej z lat 1939-80;życiorysu własnego Marii Smorońskiej z 1976r.; ankiety osobowej Marii Smorońskiej z 20.VII.1981r.; biogramu Marii Smorońskiej opracowanego przez Helenę Witkiewiczową w1987r. :,,Pochylone nad człowiekiem", Stowarzyszenie Redaktorów, Warszawa 1993, tom ll s.2,7-8, 116-123, 364,
Materiały archiwalne w CAPP
 |
 |
 |
 |
 |
| Kurs XXV Warszawska Szkoła Pielęgniarska 18.III.1933 |
Kurs XXV Warszawska Szkoła Pielęgniarska 16.V.1933 | Rodzice Marii Smorońskiej - Radomsko 2.XII.1944 |
Ausweis Marii Smorońskiej |
|
 |
 |
 |
 |
| Ankietka osobowa absolwentki WSP dla potrzeb Koła Absolwentek - z 20 lipca 1981 r. |
Ankieta uczestnika Powstania Warszawskiego z 18 lipca 1982 r. |
||
 |
 |
 |
 |
| Ankieta Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa do celów odtworzenia jej historii |
Wniosek o odznaczenie Warszawskim Krzyżem Powstańczym - 1983r. |
||
