Felicja Zatopiańska 1910-1988

Urodziła się 15 maja 1910r, w Kaliszu w rodzinie Feliksa i Antoniny Kozaneckich, Matka z d. Bąkowska. Felicja była jedną z czworga rodzeństwa. Miała dwie siostry Janinę i lrenę oraz brata Stefana. W Kaliszu ukończyła gimnazjum. W 1930r. wstąpiła do Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przy ul.Koszykowej (kurs XX). Ze względu na stan zdrowia przez pewien czas przebywała w sanatorium. Egzamin państwowy zdała 25 maja 1934r. Pracę zawodową rozpoczęła w tym samym roku w Ośrodku Zdrowia przy ul. Obozowej. Pracowała tam pełniąc zadania pielęgniarki społecznej przez 5 lat. W 1936r. zawarła związek małżeński z Kazimierzem Zatopiańskim.

Po wybuchu ll wojny światowej przeniesiona została do Ośrodka Zdrowia przy ul.Wiejskiej. Tu w czasie obrony Warszawy pełniła funkcję sanitariuszki na terenie Czerniakowa. W grudniu 1939r. wstąpiła do Tajnej Organizacji Wojskowej "Polska Niepodległa" scalonej w 1942r. z Armią Krajową. Narażała życie organizując wraz z małżonkiem zebrania członków tej organizacji. W czasie Powstania Warszawskiego była kierownikiem punktu sanitarnego na terenie grupy "Krybara" na Powiślu przy ul. Tamka. Po wkroczeniu tam wojsk niemieckich została wywieziona do obozu w Pruszkowie, stamtąd po przeprowadzonej selekcji jako niezdolna do pracy wysłana była w rejon kielecki.

Po powrocie do Warszawy nie podjęła pracy z uwagi na znaczne pogorszenie zdrowia i pogłębiającą się chorobę reumatyczną. Po leczeniu sanatoryjnym w 1974r. zaczęła pracować jako pielęgniarka w Ośrodku Zdrowia tym razem przy ul. Grochowskiej. Tak jak poprzednio zakres Jej działań obejmował głównie rozwiązywanie problemów rodzin robotniczych, często bezdomnych, żyjących w skrajnej nędzy.

Od 1 października 1950r., nie bez trudności ze strony pracodawcy, przeszła do Państwowej Szkoły Pielęgniarstwa nr 1 przy Szpitalu Praskim w Warszawie na stanowisko kierownika szkolenia praktycznego w lecznictwie otwartym. We wrześniu 1958 roku po zlikwidowaniu tego etatu powierzono Jej stanowisko kierownika szkolenia praktycznego, na którym pozostała do przejścia na emeryturę - 31 sierpnia 1972r.

Swoją wiedzę fachową niestrudzenie aktualizowała i pogłębiała na kursach w kraju iw RFN w Heidelbergu (dzięki m. in. dobrej znajomości języka niemieckiego). Ukończyła także Studium Nauczycielskie Średnich Szkół Medycznych i Studium Etyki przy Towarzystwie Szkoły Świeckiej. W 1971r. uzyskała tytuł magistra pedagogiki na Uniwersytecie Warszawskim. Ponadto niestrudzenie działała na niwie społecznej w Związku Zaw. Pr, Sł. Zdr. w PTP, w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej. Felicja Zatopiańska to wybitny pedagog i pielęgniarka, twórca wzorowej bazy szkoleniowej dla pielęgniarek w lecznictwie otwartym i zamkniętym. Kochała młodzież i swoją pracę. Była prawdziwym doradcą i przyjacielem dla nauczycieli, słuchaczy oraz chorych osamotnionych. Cechowało Ją ogromne poczucie humoru, duża kultura wewnętrzna. Pisała wiersze okolicznościowe. Nieuleczalna choroba reumatyczna niszczyła Jej organizm i ograniczała ruch. Ostatnie dni życia spędziła w dużych cierpieniach. Zmarła 28 kwietnia 1988r. na internie w Szpitalu Czerniakowskim przy ul.Stępińskiej w Warszawie. Wpisana w styczniu 1989r. w poczet Patronek Medycznego Studium Zawodowego nr 1 im. Pielęgniarek Warszawy w Warszawie przy ul. Parkowej 23.

Opracowanie Hanna Kamińska na podstawie:

Informacji pisemnej Kazimierza Zatopiańskiego małżonka Felicji Zatopiańskiej;

Dokumentów personalnych Felicji Zatopiańskiej z archiwum Medycznego Studium Zawodowego nr 1 w Warszawie;

Kroniki zawodowej nauczycieli z wlw Studium;

Wspomnień nauczycieli i absolwentów z w/w Studium;

"Pochylone nad człowiekiem" Stowarzyszenie Redaktorów, Warszawa 1993r., Tom l s.274-275,288, Tom II s.414-415

Materiały archiwalne w CAPP przy ZG PTP

Felicja Zatopiańska z uczennicą na odwiedzinach domowych -1950 r.	informacja od męża Felicji Zatopiańskiej cz. 1	informacja od męża Felicji Zatopiańskiej cz. 2	informacja od męża Felicji Zatopiańskiej cz. 3