Elżbieta Borkowska 1888-1982

Urodziła się 6.XI.1888 roku w Dąbrowie Górniczej, jako córka Jana i Marii z Mazarakich. Ojciec był przemysłowcem, prowadził duże przedsiębiorstwo węglowe "Spółka Akcyjna Lilpop i Borkowski" w Warszawie.

W rodzinie Borkowskich było pięcioro dzieci. Dwóch braci: Jan i Piotr, dwie siostry: Barbara i Maria. W domu rodzinnym panowała atmosfera bardzo serdeczna, wszyscy się kłócili do krwi, wszyscy się kochali i wszyscy sobie bardzo pomagali.

Szkołę średnią Elżbieta ukończyła u sióstr Sacre Coeur w Zbylitowskiej Górze koło Tarnowa. W marcu 1919 roku przyjechała dorożką do Krakowa i zatrzymała się w Pleszewie u znajomej Marii Chłapowskiej, która skierowała ją do SS. Szarytek na kursy pielęgniarskie. Wiadomość ta była jednak nieścisła. Dopiero siostra szarytka Maria Popiel powiedziała Elżbiecie, że Szkoła Pań Ekonomek jest zamknięta, z powodu wyjazdu prof. Rutkowskiego i uczennic na front. Szkoła została ponownie uruchomiona w czerwcu 1916 roku i wtedy Elżbieta otrzymała pisemne zawiadomienie i została przyjęta. Szkołę Pielęgniarską Pań Ekonomek ukończyła w 1918 roku. Szkoła ta mieściła się na ul. św. Filipa 15 w domu SS. Szarytek. Uczennic w tym okresie było 9, mieszkały w dużej sypialni przedzielonej zasłonami, każda mieszkała w osobnej przegródce. Praktyki szkolne w czasie I wojny, Elżbieta Borkowska odbywała w Szpitalu św. Łazarza na ul. Kopernika, w oddziale chirurgicznym. Warunki lokalowe były niesłychanie ciężkie, prócz tego odczuwało się brak żywności, materiałów opatrunkowych, leków. Wielu chorych przypadało na jedną pielęgniarkę.

Szkolenie uczennic prowadziły założycielki i pierwsze uczennice Szkoły jednocześnie: Maria Epsteinówna, Anna Rydlówna, Maria Wiszniewska. Pani Elżbieta zwana powszechnie Bietą, zaprzyjaźniła się z nimi. Po skończeniu szkoły zamieszkała z Anną Rydlówną przy ul. Garncarskiej 1. Pomagała w pielęgnowaniu ciężko chorej matki Anny Rydlówny. Bieta pielęgnowała również innych chorych prywatnie.

W okresie wojny polsko-bolszewickiej /1920r./ jako pielęgniarka etatowa pracowała w szpitalu Helców na chirurgii w pokoju opatrunkowym.

W latach 1921-1923 Bieta uczyła się w Poznańskiej Wyższej Szkole Pielęgniarstwa. Szkołę ukończyła z odznaczeniem. Po ukończeniu nauki wyjechała na roczne stypendium do Paryża, gdzie odbywała praktykę dziecięcą. Po powrocie do kraju rozpoczęła pracę w Krakowskiej Poradni Dziecięcej przy ul. Radziwiłłowskiej. Był to Uniwersytecki Ośrodek Zdrowia, również placówka szkoleniowa Uniwersyteckiej Szkoły Pielęgniarek i Higienistek /U.S.P.H./. Ośrodek zorganizowała p. Anna Rydlówna, a p. Maria Starowieyska była tam główną pielęgniarką. Przy tym ośrodku powstało również Koło Przyjaciół, którego celem było m.in. uzyskanie pomocy materialnej, były to bowiem czasy bardzo ciężkie, panował kryzys gospodarczy, było duże bezrobocie /1929-1930r./. Bieta Borkowska chodziła do magistratu skąd otrzymywała dodatkowy cukier, który sprzedawała i za te pieniądze kupowała dzieciom, to co aktualnie było potrzebne. W Ośrodku tym pracowała do II wojny światowej. W okresie okupacji i w jakiś czas potem razem z pielęgniarką Julią Pietrasówną, która przyjaźniła się z Bietą, zbierały ubrania dla chłopców z A.K., chroniły ich przed bolszewikami. Starały się o miejsca dla chorych żołnierzy, umieszczały ich w szpitalu, szukały pracy, współpracowały z RGO. Ludziom poszkodowanym dostarczały pieniędzy, a zwłaszcza tym którzy mieli synów w A.K. Bieta wykazywała sporo własnej inicjatywy - chowała ludzi biednych, którzy nie mieli pieniędzy na pogrzeb. Zainicjowała gotowanie zup w Szkole Pielęgniarek dla poszkodowanych żołnierzy A.K. Była wzorem ofiarności i pracowitości, wykazywała wielki zmysł organizatorski i bardzo duże uspołecznienie.

Bieta poprzez swoją postawę pracowitości, życzliwy stosunek do chorych, dobry kontakt z lekarzami i współpracownikami potrafiła skutecznie wychowywać i kształtować osobowość uczennic. Była szanowana i ciesząca się uznaniem wszystkich, z którymi pracowała.

Za swoją pracę odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim, odznaką "Za wzorową pracę w Służbie Zdrowia".

Żródło: Materiały archiwalne CAPP

Oświadczenie	Dane dodatkowe	Recepisse DEMANDE DE CARTE D'IDENTITE, 1925r.

Życiorys- rękopis	Życiorys- rękopis	Życiorys - maszynopis

List