Zofia Maria Bagińska z d. Konecka (1929-1978)

Zofia Bagińska z domu Konecka córka Władysława i Wandy ze Świtkiewiczów urodziła się 10 sierpnia 1929 r. w Warszawie. Do 1939 r. i podczas okupacji hitlerowskiej uczęszczała do szkoły podstawowej i gimnazjum. Mimo młodego wieku, wraz z matką, wzięła udział w Powstaniu Warszawskim jako sanitariuszka. We wrześniu 1944r. podczas akcji na Starym Mieście została aresztowana. Miała zaledwie czternaście lat gdy przewieziono Ją specjalnym transportem do obozu koncentracyjnego w Ravensbruck. Przebywała tam jako więzień polityczny nr. 65471 a następnie w Gross-Rosen i Sachsenhausen – Oranienburg, w którym doczekała końca wojny. Powróciła do Warszawy. Kontynuowała naukę w Liceum im. Rejtana. Egzamin maturalny zdała w 1947r. W 1948 r. podjęła pracę jako referent. Równocześnie uczęszczała do Wyższej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina, gdzie uważana była za zdolną, pilną i dobry materiał na pianistkę. Po nieudanych próbach dostania się na medycynę, wstąpiła na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Urodzenie dziecka i ciężka choroba zmusiły Ją do przerwania studiów. We wrześniu 1952r. podjęła pracę w Warszawskiej Fabryce Pomp jako kierowniczka sekretariatu, a następnie w drukarni w charakterze korektorki. W 1956 r. wstąpiła do Państwowej Szkoły Pielęgniarstwa nr 2 przy ul. Wilczej w Warszawie, którą ukończyła z pierwszą lokatą i wyróżnieniem. Ponieważ wyróżniała się ogromną kulturą i wspaniale nawiązywała kontakt z otoczeniem została zaangażowana w tej szkole jako nauczycielka zawodu. Prowadziła zajęcia praktyczne w oddziale chirurgicznym przy ul. Grenadierów w Warszawie. We wspomnieniach z tego okresu Jej uczennicy pani Krystyny Wolskiej-Lipiec pozostała jako wspaniały pedagog cechujący się doskonałą pamięcią i dużym poczuciem humoru. „W kontaktach z uczennicami wymagająca. Była tym nauczycielem, którego nie bałyśmy się, ale wstydziłyśmy się niewiedzy lub nieudolności”. Stale podnosiła swoje kwalifikacje. W 1965 r. ukończyła dwuletnie Studium Pedagogiczne dla Nauczycieli Średnich Szkół Medycznych. Wiedzę zdobytą w prowadzeniu zajęć praktycznych przekazała w podręczniku Racheli Hutner w rozdz. dotyczącym pielęgnowania chorych chirurgicznych. Następny etap Jej pracy zawodowej to lata 1965-78, została zatrudniona w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej na stanowisku starszego radcy. Zajmowała się ustalaniem planów i programów nauczania średnich szkół medycznych i jednostek zajmujących się szkoleniem personelu pedagogicznego, opiniowaniem podręczników i skryptów. Sprawowała również nadzór nad działalnością PZWL w zakresie produkcji filmów dydaktyczno-naukowych oraz wydawnictwem podręczników dla szkół medycznych. Zdawała sobie sprawę, że dalsza Jej praca wymaga stałego nadążania za zmianami postępującymi w dziedzinie nauki. Widziała konieczność swego doskonalenia i rozwoju zawodowego, dlatego w 1969 r. ukończyła filologię polską na Wydziale Zaocznym Studium Nauczycielskiego. Odbyła też praktyki zagraniczne w Danii i Anglii. Była bardzo ceniona przez zwierzchników i lubiana przez współpracowników. Niezależnie od sytuacji nie obawiała się prezentować własne poglądy. Szanowała ludzi, ich czas, oburzała Ją biurokracja, była stale gotowa do niesienia pomocy.. Nie było dla Niej spraw „nie do załatwienia”. Swą urodą, kulturą i inteligencją zwracała uwagę otoczenia i zjednywała ludzi. Lubiła muzykę, chodziła na koncerty, kochała to co piękne i wartościowe. Podtrzymywała kontakty z „Wilczankami”. W 1971 r. rozpoczęła studia pedagogiczne na UMCS w Lublinie. Była niezwykle wrażliwa na pojawiające się problemy w kształceniu średnich kadr medycznych. Z ramienia Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej uczestniczyła w pracach Głównego Komitetu Olimpiady Pielęgniarskiej. Wspólnie z panią Ireną Nieliwódzką zorganizowała osiem olimpiad przedmiotowych szkół medycznych.

Lata siedemdziesiąte to okres reformy oświaty i próby wprowadzenia dziesięcioletniej szkoły średniej. Przedmiotem badań Zofii Bagińskiej stały się prognozy związane z efektywnością kształcenia pielęgniarek po wdrożeniu reformy. W tym czasie zaczęła chorować. Nie poddawała się. Nadal pracowała, studiowała, prowadziła badania, Informację o tym, że choroba jest nieuleczalna przyjęła spokojnie i z godnością. Mimo własnego cierpienia do otoczenia chorych wnosiła radość. Bardzo przeżywała fakt, że nie była już w stanie obronić napisanej i bardzo dobrze ocenionej pracy magisterskiej. W jednej z ostatnich rozmów na  pytanie co jest najważniejsze w pracy pielęgniarki odpowiedziała: „dawniej sądziłam, że rozległa wiedza, dziś nie negując wiedzy wiem, że serce”.

Zmarła 30 listopada 1978 r. Pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim w grobie rodzinnym.

W 1982 r. została wpisana w poczet Patronek Medycznego Studium Zawodowego im. „Pielęgniarek Warszawy” w Warszawie przy ul. Parkowej 23.

W 1986 r. Jej imieniem nazwano Medyczne Studium w Parczewie.

Opracowała Iwona Czapska na podstawie:

Akt personalnych udostępnionych przez Wydział Kadr w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej.

Dokumentów.

Pracy magisterskiej Zofii Bagińskiej

Wspomnień Jadwigi Przybytko-Dobrowolskiej, Zofii Werthamer, Krystyny Wolskiej-Lipiec

Wywiadów z Krystyną Gumowską , Haliną Najzarek, Ireną Nieliwódzką prowadzonych przez Iwonę. Czapską i Hannę Kamińską

Wywiadów ze Stanisławem Bagińskim i Joanną Kwiatkiewicz przeprowadzonych przez Iwonę Czapską

Materiały archiwalne w CAPP przy ZG PTP

Zaświadczenie o zatrudnienie w zakładach drukarskich 1954	Odpis świadectwa  Państwowej Szkoły Pielęgniarstwa 1958 r	Kwestionariusz osobowy 1964 r.	Zaświadczenie o zatrudnieniu w Państwowej Szkole Pielęgniarstwa 1964 r.	Delegowanie do Danii 1967 r.

Bagińska Zofia stoi trzecia od lewej - podczas kursu w Danii 1967 r.	Indeks Studium Nauczycielskego, Filologia Polska 1967 r.	Pismo z Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej do UJ z prośbą i poparciem -  przyjęcie Zofii Bagińskiej  bez egzaminów 1969 r.	PCK, zaświadczenie o pobycie w obozie w Ravensbruck	PCK zaświadczenie pobytu w obozie  w Sachsenhausen-Oranienburg.

Zofia Bagińska w środku w czepku, imieniny w szkole przy ul.Wilczej	Zofia Bagińska druga z prawej odczytanie  wyników egzaminu  praktycznego	Spotkanie Wilczanek w mieszkaniu Marii Stachowskiej	Zofia Bagińska stoi druga na dziedzińcu Szkoły przy ul.Wilczej l.60

Zaświadczenie ZBoWiD 1976 r.	Karta żałobna	Wspomnienia dyrektorki Jadwigi Przybytko-Dobrzańskiej	zaproszenie do Parczewa - nadanie imienia szkole