Hanna Maria Jania z domu Smoleńska (1928 - 2008).

Hanna Maria Smoleńska urodziła się 18 listopada 1928 roku w Warszawie. Ojciec Henryk był pracownikiem umysłowym, matka zajmowała się domem. Szkołę podstawową Hanna ukończyła w roku 1942, już podczas okupacji. Naukę w gimnazjum rozpoczęła na tajnych kompletach organizowanych przez Szkołę Pani Wołowskiej przy ul. Piusa XI (obecnie ul. Piękna). Marzyła o zostaniu pielęgniarką. Po latach często mówiła o swoich wspomnieniach z dzieciństwa związanych z uczennicami Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa (WSP). Mieszkała wtedy na ul. 6 sierpnia (obecnie ul. Nowowiejska) i spotykała je zmierzające na dyżur do Szpitala Dzieciątka Jezus, gdzie odbywały praktyki zawodowe. Wywierały duże wrażenie strojem i zachowaniem, często miały na sobie granatowe peleryny i były bardzo pogodne. Powstanie warszawskie przerwało naukę i marzenia. Po powstaniu została wywieziona na roboty do Niemiec pod Berlin, miała zaledwie 16 lat. Wyczerpana, z odmrożonymi rękami, szczęśliwie powróciła do Warszawy w 1945 roku. Wkrótce kontynuowała naukę w gimnazjum im. T. Zana w Pruszkowie. Myśl o pielęgniarstwie pozostała. Wiedziała, że nie pozwolono WSP powrócić do „swojego domu” na ul. Koszykowej 78, szkoła została przeniesiona do Gdańska. Nie bez przeszkód, nie miała ukończonych osiemnastu lat, dzięki interwencji P. Wandy Lankajtes została przyjęta do trzyletniej Szkoły Pielęgniarsko – Położniczej w Gdańsku. Szkoła zlokalizowana była w Gdańsku - Wrzeszczu, na terenie Akademii Lekarskiej przy ul. Dębinki 7. Kierowała nią Jadwiga Romanowska, ostatnia dyrektorka Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa. Upragniony dyplom pielęgniarki otrzymała w 1949 roku i podjęła pracę w Klinice w Gdańsku w Oddziale Dziecięcym.

W styczniu 1950 roku została skierowana przez Gdański Wydział Zdrowia do Warszawy do Szkoły Instruktorek Pielęgniarstwa na ul. Kasprzaka. Był to półroczny kurs dający uprawnienia do nauczania w szkołach medycznych. Po ukończeniu Szkoły Instruktorek nie powróciła już do Gdańska, wyszła za mąż i podjęła pracę w Państwowej Szkole Pielęgniarstwa nr 1 w Warszawie na stanowisku instruktorki. Następnie pracowała w Zarządzie Głównym Polskiego Czerwonego Krzyża i w Szkole PCK. W latach 1959 -1968 była Dyrektorką Państwowej Szkoły Medycznej Położnych przy ul. Karolkowej tj. do chwili przeniesienia Szkoły do budynku Szkoły Pielęgniarskiej na ul. Wilczą 9, gdzie dyrektorką obu szkół została do 1974 roku dyrektorka Szkoły Pielęgniarskiej Jadwiga Przybytko - Dobrzańska. W roku 1967 Hanna Jania ukończyła Wydział Pedagogiki na Uniwersytecie Warszawskim. Przez 2 lata pracowała w Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli Szkół Medycznych po czym powróciła do Szkoły Położnych na stanowisko Kierownika Szkolenia Praktycznego aby od roku 1974 objąć ponownie funkcję Dyrektorki Państwowej Szkoły Medycznej Położnych. Na tym stanowisku pracowała do emerytury tj. do roku 1978.

Taktowna, kulturalna o życzliwym stosunku do otoczenia potrafiła pozyskać sympatię pracowników szkoły i słuchaczek.Zmarła 12 lutego 2008 roku, pochowana została na Cmentarzu Wawrzyszewskim.

Hanna Jania przez cały czas działalności zawodowej aktywnie udzielała się w pracy społecznej. W Związku Zawodowym Pracowników Służby Zdrowia pełniła funkcję męża zaufania, członka Plenum Zarządu Związku. Była przewodniczącą Sekcji Głównej Położnych, działała w Sekcji Nauczycieli przy Zarządzie Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. Była Sekretarzem Rady Zakładowej w Medycznym Studium Zawodowym nr 2 Wydział Położnych oraz redaktorem pisma zawodowego ,, Pielęgniarka i Położna”.

W uznaniu i wysokiej ocenie pracy zawodowej i społecznej otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia .

Opracowały: Maria Kocent i Krystyna Wolska Lipiec  na podstawie dokumentów CAPP

Wspomnienie o Hannie Marii Jania z 2009 r.napisane przez Stefanię Hoch

Kwestionariusz osobowy		Spotkanie z absolwentkami 8.06 2007; od prawej: Hanna Jania, Barbara Danielska, Ada Bagłajewska, Maria Kocent	Spotkanie z absolwentkami 8.06 2007; druga Hanna Jania