JANINA DUTKIEWICZ 1892-1982

Urodzona   w Warszawie.  W 1914 ochotniczo zgłosiła   się  do Polskiego Komitetu Pomocy  Sanitarnej  na kursy sanitarne. Jednocześnie podjęła pracę sanitariuszki na Dworcu Petersburskim (obecnie Dworzec Wileński) w Warszawie,  gdzie troskliwie opiekowała się rannymi. Od 1916 pełniła   obowiązki starszej siostry nad Oddziałem Żywnościowym Punktu  Warszawskiego. Od lipca 1917 pracowała w Permskim  Lazarecie Rosyjskiego Czerwonego  Krzyża na  Polesiu we wsi Kraje. Od 3 maja 1919 do 10 kwietnia 1921 pracowała w Szpitalu Ewakuacyjnym Nr  5,  a następnie w Szpitalu  Wojska Polskiego w Łumieńcu jako instrumentariuszka.  Była przełożoną sióstr PCK w Grodnie. Działała też w nowo powstałej grupie pielęgniarek przyuczonych, zw. siostrami miłosierdzia. Wojna  przechodziła różne fazy, łącznie z okupacją niemiecką w Warszawie. Polskie siostry  pracowały w prymitywnych i ciężkich warunkach.   Panował głód i epidemie. Brak było narzędzi, lekarstw, materiałów opatrunkowych. Nadchodziły transporty rannych w tym duży procent Polaków. J. Dutkiewicz opiekowała się troskliwie  rannymi. Trwała na swym posterunku, wysoko oceniana przez zwierzchników. Otrzymała medal pamiątkowy za udział  w wojnie   polsko–bolszewickiej  w latach 1918-1921.

Więcej informacji o Janinie Dutkiewicz: w dziale Pielęgniarki Zasłużone

Krótką notkę biograficzną na podstawie materiałów archiwalnych CAPP

opracowały: Iwona Czapska i Maria Żmijewska-Laskowska