Stefania Michnowska z d. Pęska (1897-niez.)

Stefania Michnowska urodziła się 9.07.1897 r. w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Była córką Aleksandra Pęskiego i Michaliny z domu Wiśniewskiej. Matka zmarła, gdy Stefania miała cztery lata. W 1906 r. został aresztowany jej ojciec za pracę polityczną i osadzony w Warszawskiej Cytadeli. Stefania Pęska musiała wcześnie się usamodzielnić, odznaczała się nieprzeciętna odwagą i przedsiębiorczością. Jako 9-letnie dziecko pracowała w Patronacie Więziennym pod kierownictwem wybitnej działaczki społecznej Stefanii Sempołowskiej. Nosiła więźniom paczki i listy potajemne. W 1915 ukończyła kursy sanitarne organizowane przez Towarzystwa Warszawskie Naukowe Lekarskie i Higieniczne, rozpoczęła pracę samarytańską w Wydziale Lekarskim Szpital Dzieciątka Jezus. Jednocześnie uczęszczała do Gimnazjum Żeńskiego w Warszawie, które zostało ewakuowane w 1915 r. do Rostowa nad Donem w Rosji. Tam ukończyła Szkołę Pielęgniarską Sióstr Miłosierdzia i została przyjęta do Mińskiej Gromady Czerwonego Krzyża. Pracowała w czołówce niosąc pomoc żołnierzom i wygnańcom z kraju. Opiekowała się chorymi na tyfus plamisty i brzuszny, dyzenterię i cholerę. Podczas pracy zaraziła się i chorowała na cholerę. Po wyzdrowieniu w 1916 r. została oddelegowana do frontowego Szpitala Epidemicznego, w którym przebywali chorzy na tyfus plamisty i czarną ospę. W 1917 r. była przełożoną w 12 Konno-Sanitarnym transporcie niosąc pomoc rannym żołnierzom. W 1918 r. razem z rannymi została wzięta do niewoli. Potajemnie opiekowała się dziećmi polskimi chroniąc je przed rusyfikacją, w lipcu 1918 r. przywiozła je do Warszawy. Opiekę nad dziećmi przejęła Rada Główna Opiekuńcza, umieszczając je w Etapowym Schronisku. W maju 1919 r. zorganizowała sanatorium dla dzieci w Otwocku i pracowała tam przez kolejny rok. Następnie została powołana przez Polski Biały Krzyż i niosła pomoc rannym na froncie do czerwca 1922 r. Po powrocie do Warszawy z ramienia RGO pracowała na Kolonii Zdrowotnej dla Dzieci w Otwocku. W 1922 r. wyszła za mąż za kapitana Michnowskiego (oficera 34 pp.) i razem z mężem wyjechała do Białej Podlaskiej. Pracowała społecznie w PCK niosła pomoc żołnierzom i ludności w czasie epidemii i klęsk żywiołowych, szerzyła oświatę zdrowotną, organizowała kolonie letnie dla dzieci górników, opiekowała się także bezrobotnymi w ramach Bezpłatnej Opieki Lekarskiej. Pełniła funkcję radnej miasta. Jako kierownik Sekcji Opieki nad Matką i Dzieckiem założyła Przedszkole Rodzin Wojskowych, wzorowo nim kierowała. Cieszyła się wielkim uznaniem.

Świadectwo kursów sanitarnych z 1915 r.	Legitymacja Polskiego Komitetu Pomocy Sanitarnej

Zobacz więcej w II wojna światowa Stefania Michnowska.