ZOFIA MUSZKOWA z domu Grafczyńska 1921 -  2005

PRZEWODNICZĄCA  ZG  PTP W LATACH    1976-1979,    1980-1983

 

Odznaczenia:

  • Krzyż Walecznych
  • Krzyż Kawalerski Orderu  Odrodzenia Polski
  • Krzyż Komandorski Orderu  Odrodzenia Polski
  • Brązowy Krzyż Zasługi
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Warszawski Krzyż Powstańczy
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej
  • Honorowa Odznaka PTP
  • Honorowa Odznaka PCK III i I stopnia
  • Srebrna Odznaka Ligi Obrony Kraju
  • Odznaka ,, Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia,,
  • Złota Odznaka Przodującego Kolejarza
  • Medal im. Florence Nightingale 1969r.

 

 

Zofia Muszkowa z domu Grafczyńska urodziła się 15 grudnia 1921 roku w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Ojciec Wacław Grafczyński był urzędnikiem, matka nauczycielką muzyki i rytmiki. Zofia uczęszczała do Państwowego Gimnazjum (z kursami PCK) im. Emilii Plater. Egzamin maturalny zdała w 1939 roku. Od początku wojny aktywnie włączyła się w walkę i pomoc potrzebującym żołnierzom jak i ludności cywilnej. W 1941 wstąpiła do Szkoły Pielęgniarstwa PCK w Warszawie przy ul. Smolnej (kurs XIV). Dyplom pielęgniarki odebrała w 1943 roku. Od tej chwili aż do wybuchu Powstania Warszawskiego pracowała jako pielęgniarka społeczna w Ośrodku Zdrowia i Opieki Społecznej w Warszawie przy ul. Puławskiej. Pełniła również obowiązki instruktorki słuchaczek Szkoły Pielęgniarstwa PCK odbywających tu praktykę. Rozpoczęła studia medyczne na Tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich. Przerwała je po ukończeniu pierwszego roku nauki.

Od 1942 roku działała w organizacji podziemnej Konfederacji Narodu w dziale służby zdrowia. Przed wybuchem powstania otrzymała przydział do batalionu ,,Miotła" - jako komendantka I drużyny sanitarnej uczestniczącej w obronie Woli. Ostatnim miejscem jej działalności, aż do upadku powstania, był szpital powstańczy przy ul. Wspólnej. Po kapitulacji Warszawy podjęła społecznie pracę w PCK w dziale poszukiwania rodzin.

W 1944 roku została wywieziona przez Niemców do Stalagu IV B - Zeithain w pobliżu Miśni. Pracowała tam w oddziale chirurgii kostnej a następnie w oddziale gruźliczym w szpitalu dla jeńców włoskich. W 1945 roku powróciła do Polski. W 1947 wyszła za mąż za Mieczysława Muszkę, który otrzymał pracę w aeroklubie poznańskim. Małżonkowie zamieszkali w Poznaniu. Zofia podjęła pracę w ambulatorium i wznowiła studia medyczne, które po dwu latach nauki ponownie zmuszona była przerwać. Kolejne zmiany w pracy męża wymusiły powrót do Warszawy. Od 1950 współpracowała z Ministerstwem Komunikacji. Zorganizowała ambulatorium LOT przy lotnisku na Okęciu i podjęła w nim pracę. W 1952 roku została zatrudniona w Centralnym Zarządzie Kolejowej Służby Zdrowia na stanowisku starszego radcy do spraw średniego personelu medycznego. Ukończyła kurs dla pielęgniarskiej kadry kierowniczej zorganizowany przez Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej. Pracę rozpoczęła od bardzo wnikliwej analizy przygotowania kadr, sporządzenia ewidencji, opracowania kompetencji. Efektem tych działań było powołanie stanowiska instruktorek pielęgniarstwa w dyrekcjach okręgów kolejowych, oraz wprowadzenie różnych form dokształcania i doskonalenia zawodowego dla wszystkich grup średniego personelu medycznego. Była jedną z inicjatorek powołania do życia Kolejowej Szkoły Pielęgniarstwa w Poznaniu. Stanowisko naczelnej pielęgniarki resortu komunikacji, zajmowane przez Zofię Muszkową było pierwszym w Polsce. Pełniła je przez 25 lat z niesłabnącym zapałem, pomysłowością, ciesząc się sympatią i wdzięcznością personelu.

Zofia Muszkowa mimo ogromu pracy znajdowała jeszcze siły i czas na działalność społeczną. Należała do założycielek Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego i była członkiem Głównego Komitetu Organizacyjnego. Po pierwszym Zjeździe PTP w 1957 roku została sekretarzem Zarządu Głównego. W kolejnych kadencjach Zarządu pełniła funkcje: skarbnika, członka ZG , przewodniczącej Komisji Propagandy, wiceprzewodniczącej.
W 1976 roku została wybrana przewodniczącą ZG PTP. Funkcję tę pełniła przez dwie kadencje aż do w 1983 roku. Z ramienia ZG PTP była członkiem Głównej Komisji Weryfikacyjnej przy Ministerstwie Zdrowia. Podczas wielu lat kierowania działalnością Towarzystwa zwracała szczególną uwagę na jego rozwój:

- kształcenie ustawiczne i doskonalenie członków organizacji,

- działalność naukowo badawczą,

- podnoszenie prestiżu zawodowego i kształtowanie poglądów społeczeństwa na nowoczesne pielęgniarstwo,

- współpracę z zagranicą,

PTP pod jej kierownictwem znacznie zwiększyło liczbę członków i kół terenowych, rozszerzyło współpracę z pielęgniarskimi organizacjami na świecie.

Zofia Muszkowa reprezentowała Polskę na Kongresie Międzynarodowej Rady Pielęgniarek we Frankfurcie i w Tokio.

Zmarła trzeciego kwietnia 2005 roku. Została pochowana na Starym Cmentarzu Powązkowskim w kw.89 w Warszawie.

Za swoją działalność została wyróżniona wieloma odznaczeniami w tym najwyższym Medalem im. Florence Nightingale 1969r

 

Opracowały na podstawie dokumentów  i zdjęć CAPP:

Dorota Jacyna, Krystyna Wolska-Lipiec

 

Więcej w: Galeria medalistek

Ostatnia wizyta Helen Bridge w Polsce . Od lewej: M.Truszkowska , Z. Muszka (w drugim rzędzie) , H. Stefańska, H.Bridge, E.Binzer, Kryska, Siwicka 1962 r.
Zdjęcie ze strony tytułowej Pielęgniarka i Położna 1976 r.
Pismo delegujące do udziału w Kongresie ICN w 1977 r. w  Tokio Z.Muszka, lata 70.

 

Zofia Muszka. Zjazd PTP 1980 r.
Zjazd PTP. Od lewej M.Pastwa G.Rózga, Z. Muszka, M.Truszkowska 1980 r.
Z.Muszka. Życiorys, 5 stron. Autorki -  I.Augustyniak i B Jezierska 1989 r nekrolog