STANISŁAWA KIERZKOWSKA zd. MARCZYŃSKA 1921 -
TRZECIA PRZEWODNICZĄCA ZG PTP W LATACH 1966- 1967
 |
Odznaczenia:
|
Urodziła się w 1921 roku w Warszawie.
W lutym 1940 wstąpiła do 2,5 letniej Szkoły Pielęgniarstwa PCK w Warszawie, którą ukończyła w 1942 – zaświadczenie nr 154/42. W tym samym roku podjęła pracę w Ośrodku Zdrowia i Opieki Społecznej w Warszawie przy ul. Poborzańskej jako pielęgniarka społeczna w poradni dla ubogich. Od maja 1943 do lipca 1944 pracowała w szpitalu Czerwonego Krzyża w Warszawie przy ul. Smolnej. W czasie Powstania Warszawskiego organizowała z ówczesnym lekarzem sanitarnym szpital zakaźny we Włochach pod Warszawą. Zorganizowano również oddział chirurgiczny w którym pracowała na sali operacyjnej.
W 1945 roku wyjechała do Wrocławia, gdzie zorganizowała żłobek przyzakładowy w PAFAWAGU. W 1946 roku wyszła za mąż za Henryka Kierkowskiego.
Od maja 1948 do 1952 roku pracowała jako instruktorka w Szkole Pielęgniarstwa PCK we Wrocławiu, prowadząc równocześnie wykłady na kursach przygotowawczych do egzaminu państwowego. Następnie w 1952 roku podjęła pracę w Wojewódzkim Warszawskim Wydziale Zdrowia na stanowisku wojewódzkiego inspektora pielęgniarstwa. Została kierownikiem kursu dla młodszych pielęgniarek pediatrycznych. Następnie objęła funkcję instruktorki do spraw matki i dziecka. Organizowała i prowadziła kursokonferencje, wizytowała podległe placówki. W tym czasie była również członkiem jury Olimpiad Pielęgniarskich organizowanych przez Polskie Towarzystwo Pielęgniarskie.
W 1959 roku otrzymała stanowisko wizytatora średnich szkół medycznych i wojewódzkiej inspektorki do spraw pielęgniarstwa, oddelegowana na seminarium organizowane przez WHO w Bad Hamburg - RFN na temat administracji w pielęgniarstwie. W 1963 uczestniczyła w zwiedzaniu Szkół Pielęgniarstwa w Wielkiej Brytanii, Danii i Filadelfii. W 1964 roku ukończyła wydział zaoczny Studium Nauczycielskie Średnich Szkół Medycznych.
Od 1956 roku brała czynny udział w Komitecie Organizacyjnym Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. Utworzyła Wojewódzki Komitet Organizacyjny na województwo warszawskie gdzie pełniła funkcję pełnomocnika. Podczas pierwszego Zjazdu Wojewódzkiego została wybrana Przewodniczącą Oddziału Wojewódzkiego, funkcję tę pełniła przez dwie kadencje.
W styczniu 1966 na III Zjeździe PTP została wybrana na Przewodniczącą Zarządu Głównego. W czasie jej kadencji znacznie zwiększyła się liczba członków PTP, a liczba kół terenowych wzrosła do 101. Zakończono wieloletnie starania o powołanie wyższej uczelni dla pielęgniarek. W 1969 roku powstało Studium Pielęgniarskie przy Akademii Medycznej w Lublinie. Kontynuowała nową formę dokształcania pielęgniarek – wczasy lingwistyczne. Jako Przewodnicząca ZG wzmocniła współpracę PTP z miesięcznikiem ,,Pielęgniarka i Położna”. Rozpoczęto wydawanie kwartalnika, Biuletynu Informacyjnego PTP. Brała czynny udział w pracach Komisji Historycznej. Wspierała organizację Archiwum, pomagała zbierać materiały dotyczące rozwoju zawodu, monografii szkół pielęgniarskich, sylwetek wybitnych polskich pielęgniarek.
W 1967 Stanisława Kierzkowska uczestniczyła w konferencji przewodniczących stowarzyszeń pielęgniarskich należących do Międzynarodowej Rady Pielęgniarek w Lyonie i Genewie.
W 1969 roku została powołana do pracy w Światowej Organizacji Zdrowia.
W Zairze pełniła funkcję naczelnej nauczycielki pielęgniarstwa w Ministerstwie Zdrowia Publicznego w Inspektoracie Szkolnictwa Medycznego.
W kwietniu 1973 roku wyjechała do Mali gdzie była szefem projektu i doradcą dyrektora szkoły pielęgniarstwa.
W 1973 roku wróciła do kraju, podjęła pracę w Instytucie Matki i Dziecka.
Od 1975 przeszła do pracy w ZG PCK w biurze współpracy z zagranicą, gdzie pełniła funkcję starszego inspektora. W latach 1975-1979 objęła kierownictwo Wydziału Opieki nad Chorymi w Domu w dziale Pomocy Społecznej. Od stycznia 1980 przeniesiona została na stanowisko starszego inspektora w Biurze Współpracy z Zagranicą. Przez cały czas była członkiem komisji kwalifikującej polskie pielęgniarki do przyznania medalu Florance Nightingale w ZG PCK.
W roku 1979 brała czynny udział w konferencji Węgierskiego Czerwonego Krzyża w Budapeszcie z okazji stulecia tej organizacji – wygłosiła referat na temat opieki nad chorymi w domu. W 1981 roku brała udział w Konferencji Regionalnej Ligi Czerwonych Krzyży w Budapeszcie. Odeszła na emeryturę w 1983 roku.
Opracowała na podstawie materiałów CAPP
Dorota Jacyna
Więcej w: Pielęgniarki polskie w WHO
