JÓZEFINA SŁUPIAŃSKA 1912
Odznaczenia:
|
Ukończone szkoły:
Warszawska Szkoła Pielęgniarstwa 1939r.
Praca społeczna i zasługi:
Była siostra zakonną w Zakładzie Opiekuńczym Zgromadzenia Sióstr Szarytek. Podczas wojny pracowała w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. Po nakazie ewakuacji towarzyszyła pacjentom, wielu ratując przed rozstrzelaniem, w drodze do Milanówka. Wróciła do szpitala, aby zająć się pozostawionymi tam w najcięższym stanie pacjentami. Po wojnie kontynuowała prace w szpitalu i jako przełożona pielęgniarek w Domu Ks. Boduena. Opiekowała się upośledzonymi dziećmi, kalekami i sierotami wojennymi. Po wprowadzeniu przez władze Polski Ludowej zakazu pracy zakonnic w szpitalach, zajęła się pomocą najbiedniejs zym przy kościołach. Była przełożoną w Domu Prowincjonalnym Zgromadzenia Sióstr Szarytek w Warszawie, pracowała w zakładzie opiekuńczym dla osób starszych w Konstancinie.
Opracowano na podstawie dokumentów CAPP
Siostra Józefa Słupiańska
Siostra Józefa Słupiańska w dniu 23 czerwca 2003 roku została uhonorowana najwyższym na świecie odznaczeniem przyznawanym pielęgniarkom przez Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Medalem „Florence Nightingale” oraz najwyższym wyróżnieniem Polskiego Czerwonego Krzyża – Odznaką Honorową I-go stopnia.
Siostra Józefa urodziła się 12 marca 1912 roku w Wieluniu. Po ukończeniu Szkoły Handlowej Polskiej Macierzy Szkolnej w Wieluniu i kursów PCK oraz Kursu Obrony Przeciwgazowej zgłosiła się do Zgromadzenia. Została przyjęta 2 listopada 1934 roku. W1936 roku została posłana przez Zgromadzenie do Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa, którą ukończyła 2 września 1939.
10 listopada 1939 roku Siostra Józefa podjęła pracę w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie i tu spędziła cały okres wojny. Czas Powstania Warszawskiego przeżyła w codziennej, ofiarnej służbie dla Ojczyzny. Gdy Jej ukochana Warszawa walczyła i płonęła, Ona całą mocą swego serca służyła w szpitalu chorym i rannym.
W 1949 roku władze PRL usuwają siostry ze szpitali. Zgromadzenie powierza Siostrze Józefie odpowiedzialność za Dom Małego Dziecka im. Ks. Gabriela Boduena w Warszawie przy ulicy Nowogrodzkiej.
W 1956 roku S. Józefa wraca do Szpitala Dzieciątka Jezus. Podejmuje pracę na Oddziale Ortopedii u prof. Grucy. Niestety, po czterech latach siostry znowu zostają usunięte ze szpitala. Siostra Józefa podjęła wtedy pracę przy Parafii Św. Jakuba w Warszawie. Zorganizowała opiekę domową chorych na terenie parafii. Potem, przez kilka lat pracowała w szpitalu dla ciężko chorych na nowotwory w Wyrozębach koło Siedlec. Następnie otrzymała zadanie zorganizowania pracy Sióstr w parafiach Archidiecezji Warszawskiej. Trwała w tej posłudze 8 lat.W tym okresie Siostra Józefa wraz z Księdzem Stanisławem Orlikowskim SAC organizuje „wczaso–rekolekcji” dla chorych w Łaźniewie. To wspaniałe dzieło na rzecz chorych, przebywających stale w domach, przynosi wiele nadziei i światła w życie najbardziej potrzebujących pomocy. Dzieło to istnieje do dzisiaj.
Siostra Józefa przez kilka lat niosła posługę chorym i ubogim w parafii Św. Krzyża w Warszawie a następnie chorym Siostrom naszego Zgromadzenia w Domu Prowincjalnym w Warszawie. Jeszcze przez prawie 20 lat będzie wspomagała Wspólnotę Zgromadzenia w opiece nad chorymi w naszym Domu w Chylicach – Anielinie. W 2012 roku obchodziła tam stulecie swego życia … . Jest bardzo dzielna, wciąż szukająca okazji do pomocy innym … .
Siostra Józefa od roku przebywa w naszym Domu Prowincjalnym w Warszawie przy ul. Tamka 35. Szczęśliwa z przeżytych lat w Zgromadzeniu. Szczęśliwa z życia oddanego Bogu na służbę drugiemu człowiekowi. Rozradowana i ufna, chętnie dzieli się swoim doświadczeniem chorym.
S. Jadwiga Kisielewska S.M
Warszawa, 11 marca 2015 roku
wycinki prasowe dotyczące wręczenia medalu im. Florence Nightingale s. Józefie Słupiańskiej |