STANISŁAWA SROCZYŃSKA 1909-2001

z domu Orzechowska

Odznaczenia:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

  • Tytuł Honorowy „Zasłużony dla Zdrowia Narodu”

  • Krzyż Walecznych

  • Odznaka Honorowa Miasta Łodzi

  • Odznaka „Za Wzorowa Pracę w Służbie Zdrowia”

  • Medal 1000-lecia Państwa Polskiego

  • Złota Odznaka Honorowa Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego

  • Medal im. Florence Nightingale 2001r.

Wykształcenie

Dyplom Uniwersyteckiej Szkoły Pielęgniarek w Krakowie 1930.

Studia z zakresu pedagogiki społecznej na Wolnej Wszechnicy Polskiej.

Trzymiesięczne stypendium im. Rockefellera w Jugosławii i Finlandii.

Uniwersytet Łódzki Wydział Humanistyczny 1949, tytuł mgr filozofii

Praca zawodowa społeczna i zasługi

Pracę rozpoczęła jako instruktorka w Klinice Chirurgicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Następnie wyjechała do Warszawy gdzie podjęła pracę w Domu im. ks. Boduena. na stanowisku pielęgniarki społecznej. Zorganizowała tam przyzakładową opiekę nad „matką nieślubną”. Kolejnym miejscem pracy była Warszawska Szkoła Pielęgniarstwa, w której pełniła funkcję instruktorki pielęgniarstwa społecznego. Równocześnie w tym czasie była sekretarzem Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych (1937-1939). W 1938r uzyskała trzymiesięczne stypendium Fundacji Rockefellera do Norwegii, Finlandii i Jugosławii.

W momencie wybuchu II wojny światowej podjęła pracę w Szpitalu Ujazdowskim. Następnie jako przełożona pielęgniarek otrzymała polecenie zorganizowania w trybie pilnym szpitala polowego w budynku gimnazjum im. St. Batorego. W warunkach trwania oblężenia Warszawy  zorganizowanie szpitala w ciągu trzech dni było zadaniem heroicznym. W uznaniu za te zasługi przyznano Jej Krzyż Walecznych. Po zakończeniu oblężenia stolicy otrzymała zadanie zorganizowanie szpitala dla chorych na tyfus plamisty przy ul. Chocimskiej 5. W okresie okupacji była instruktorką Ośrodków Zdrowia i Opieki Społecznej w Wydziale Opieki Społecznej i Zdrowia Publicznego Zarządu Miejskiego w Warszawie. Pomagała w ratowaniu dzieci Żydowskich. Po Powstaniu Warszawskim była wywieziona do obozu w Pruszkowie. W 1945r wraz z rodziną zamieszkała w Łodzi. Powierzono Jej stanowisko kierownika kursów w Centrum Szkolenia Pracowników Społecznych Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej.

Na przełomie roku 1946/1947 zorganizowała w Łodzi pierwszą szkołę pielęgniarstwa, w której przez 10 lat pełniła funkcję dyrektora. Wobec braku przygotowania pielęgniarek do pracy pedagogicznej zorganizowała trzymiesięczny kurs dla nauczycielek, a w dalszym okresie organizowała konferencje metodyczne dla nauczycielek z różnych szkół pielęgniarstwa w kraju.

W 1956r zorganizowała pierwszą pomaturalną szkołę pielęgniarstwa przy Akademii Medycznej, pełniąc w niej funkcję dyrektora. Po upływie roku została powołana na stanowisko starszego wizytatora średnich szkół medycznych. Podczas pełnienia tej funkcji zorganizowała pięć Zasadniczych Szkół dla Asystentek Pielęgniarstwa. Uzyskała akceptacje Kierownictwa Wydziału Zdrowia oraz zapewnienie funduszów na dwa nowe budynki dla dwóch szkół pielęgniarskich (jedna dla liceum pielęgniarstwa a druga dla szkoły pomaturalnej). Dzięki temu znacznie więcej absolwentek ukończyło szkoły i podęło pracę w placówkach.

Stanisława Sroczyńska poza pracą zawodową była bardzo aktywna społecznie. Dzięki niej odbył się w Łodzi pierwszy Krajowy Zjazd Pielęgniarek Związku Zawodowym Pracowników Służby Zdrowia w 1946r, który był zalążkiem Sekcji Pielęgniarek przy ZZPSZ. W 1964r przeszła na emeryturę ale do końca swego życia była czynna w działalności społecznej. Poczynając od 1946r była :

  • współorganizatorką Sekcji Pielęgniarek przy ZZPSZ,
  • zastępcą przewodniczącego Komisji Weryfikacyjnej dla średniego personelu medycznego,
  • członkiem Komisji Kontroli Zawodowej przy Prezydium Rady Narodowej miasta Łodzi,
  • przewodniczącą Komisji egzaminacyjnych Państwowych Egzaminów Pielęgniarskich
  • organizatorem kół terenowych Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego w Lodzi od momentu powstania tej organizacji
  • czterokrotnie przewodniczyła Zarządowi Oddziału Wojewódzkiego PTP a jedną kadencję  była wiceprzewodniczącą Zarządu Głównego.
  • wieloletnim członkiem Głównej Komisji Historycznej
  • jedną z najbardziej zasłużonych osób dla rozwoju szkolnictwa pielęgniarskiego w Łodzi.

 

Opracowała Barbara Dobrowolska  na podstawie:

dokumentów z Archiwum  Komisji Historycznej PTP w Łodzi,

artykułów z Biuletynów OIPiP w Łodzi,

dokumentów posiadanych przez rodzinę oraz własnych obserwacji i doświadczeń z wieloletniej współpracy.

dokumenty z zasobów CAPP w Warszawie

 


Stanisława Sroczyńska, członek Komitetu redakcyjnego Słowa Lekarskiego Artykuł  Stanisławy Sroczyńskiej w Słowie Lekarskim nr 2.  z 1946 r
S.Sroczyńska ( trzecia z lewej). Zjazd dyrektorów szkół pielęgniarskich, Warszawa 1946 r.

 

 

Powołanie Stanisławy Sroczyńskiej na stanowisko dyrektorki Szkoły Pielęgniarstwa w Łodzi - 1946 r.
Poświadczenie obywatelstwa - 1947 r.
Zaświadczenie o ukończeniu Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Łódzkiego -1949 r.