Hanna Chrzanowska o sobie
Życiorys napisany przez H. Chrzanowską u schyłku życia w celach służbowych
„Urodziłam się 7 X 1902 roku w Warszawie. Ojciec Ignacy, matka Wanda ze Szlenkierów. Egzamin dojrzałości zdałam w Krakowie w 1920 roku. Pierwsze kroki pielęgniarskie stawiałam w tymże roku w klinice chirurgicznej w Krakowie, pielęgnując rannych. Przez dwa lata byłam słuchaczką Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1922 roku wstąpiłam do Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa, ukończyłam ją w 1924 r. Uzyskawszy stypendium Fundacji Rockefellera spędziłam rok 1925 we Francji na studiach z zakresu pielęgniarstwa otwartego. Przez trzy lata /1926-1929/ byłam instruktorką tego działu w nowo otwartej Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek w Krakowie. W tym okresie jako stypendystka Fundacji Rockefellera wyjeżdżałam do Belgii w celu zapoznanie się z pracą pielęgniarki – higienistki szkolnej. Z powodu złego stanu zdrowia byłam zmuszona przerwać pracę instruktorską. Objęłam natomiast redakcję „Pielęgniarki Polskiej” czasopisma Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych. W 1931 r. na zlecenie Zarządu miasta Warszawy przeprowadziłam ankietę z zakresu pracy pielęgniarek w ośrodkach zdrowia. Następnie pracowałam dwa lata /1931-1933/ w Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa jako asystentka dyrektorki. Stan mego zdrowia zmusił mnie do zaniechania tej pracy.
„Pielęgniarkę Polską” redagowałam bez przerwy od 1929 roku do wybuchu wojny w 1939 roku. W tym okresie brałam czynny udział w pracach Zarządu Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych. Cały okres okupacji spędziłam w Krakowie, pracując od połowy października 1939 r. do marca 1945 r. w Sekcji Pomocy Wysiedlonym Polskiego Komitetu Opiekuńczego jako przewodnicząca działu opieki domowej, a pod koniec jako przewodnicząca sekcji. Praca ta miała charakter ciągłej improwizacji zależnie od wypadków i potrzeb: praca w izbie chorych, opieka nad połapanymi na wywóz do prac w Niemczech, organizacja opieki nad wysiedlonymi zamieszkującymi w domach prywatnych /kierowanie pracą około 300 ochotniczek/, opieka szczególna nad dzieckiem /zakazana przez okupanta/, poradnie, dożywianie, kolonie letnie, rodziny zastępcze dla sierot itd.
Od 1 IX 1957 r., pracowałam w Państwowej Szkole Pielęgniarstwa w Krakowie jako kierowniczka szkolenia w dziale pielęgniarstwa w otwartej opiece zdrowotnej, zwłaszcza w opiece nad obłożnie chorymi, kładąc specjalny nacisk na praktykę uczennic w pielęgniarstwie domowym i przyszpitalnym. Na placówkach szkoleniowych kształciłam absolwentki innych szkół z zakresu pielęgniarstwa otwartego. Kilkakrotnie na zlecenie Ministerstwa Zdrowia wykładałam na dokształcających kursach pielęgniarskich, a przez szereg lat byłam wykładowczynią metodyki nauczania pielęgniarstwa otwartego w szkole instruktorek w Warszawie.
Jako stypendystka UNRRA byłam delegowana wraz z grupą innych pielęgniarek przez Ministerstwo Zdrowia do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez kilka miesięcy /rok 1946-47/ miałam możność zapoznania się z tamtejszymi metodami pracy pielęgniarek szpitalnych, społecznych i instruktorek szkolnych. W roku 1950 na zlecenie Ministerstwa Zdrowia przeprowadziłam ankietę na temat szkolenia w dziale pielęgniarstwa otwartego, objeżdżając szereg szkół w Polsce. W konsekwencji przeprowadzenia ankiety złżyłam w Ministerstwie Zdrowia wnioski dotyczące zakresu i metod szkolenia.
! IX 1957 r. objęłam stanowisko dyrektorki Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie. Po jej niespodziewanej dla mnie likwidacji przeszłam na rentę od 1 IX 1958 r., co pozwoliło mi na przyjęcie propozycji PZWL opracowania podręcznika /na co przedtem nie miałam czasu/. Od początku konstytuowania się Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego brałam udział w jego pracach. Obecnie od kilku lat ograniczonych do przewodniczenia podkomisją historyczną oddziału krakowskiego. Ponadto pracuję społecznie, ochotniczo opiekuję się szeregiem chorych obłożnie na terenie Krakowa.
W roku 1957 otrzymałam odznakę „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia”, w 1971 r. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Prace publicystyczne:
- Szereg artykułów w „Pielęgniarce Polskiej”
- „Zabiegi pielęgniarskie” /wspólnie z Teresą Kulczyńską/ Kraków 1938 r.
- „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej” PZWL, 1960 r.
- „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej” PZWL, 1964 r. i 1966 r., wydanie poprawione
- Oddane do druku w lipcu 1972 r. „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej” /opracowane razem z Kazimierą Skobyłko/ wydanie IV uzupełnione i zmienione
3 X 1972 r. /Hanna Chrzanowska/
