Jadwiga Kaniewska-Iżycka – doradca  1966 – 1981 WHO,  konsultant  Mongolia 1966

Jadwiga Kaniewska-Iżycka  została powołana na stanowisko doradcy Światowej Organizacji Zdrowia w 1966 roku na mocy porozumienia dyrektora generalnego WHO z Ministerstwem Zdrowia i opieki Społecznej. Funkcję tę pełniła przez trzy kadencje  - przez piętnaście lat. Uczestniczyła w naradach, konferencjach, spotkaniach roboczych . Opiniowała projekty i publikacje WHO. Wraz z Rachelą Hutner recenzowała publikacje Goddard H. A.: Zasady administracji w zastosowaniu do pracy pielęgniarskiej oraz UNICEF/WHO : Podstawowe usługi w zakresie zdrowia. Opiniowały narzędzia do prac badawczych, dokonywały analizy wyników badań, uczestniczyła w konferencjach i seminariach organizowanych przez WHO poza krajem.

Uczestniczyła w:

- konferencji w Kopenhadze poświęconej projektowi zorganizowania w Polsce międzynarodowego ośrodka kształcenia podyplomowego z językiem wykładowym rosyjskim, przeznaczonego dla pielęgniarek z krajów Europy wschodniej. Podobny ośrodek powstał w Lyonie z językiem wykładowym francuski i w Edynburgu  z językiem wykładowym angielskim.

- konferencji w Bernie , poświęconej tematowi: „Tendencje w europejskich usługach pielęgniarskich”

- posiedzeniu Komisji Ekspertów do spraw Pielęgniarstwa w Genewie

- wędrownym seminarium naukowym w ZSRR poświęconemu  organizacji podstawowej opieki zdrowotnej. Seminaria odbywały się na trasie: Moskwa, Kijów, Winnica, Tulczyńsk, wieś Kalinino, Tbilisi /Tyflis/, Suchumi.

Na zaproszenie WHO prowadziła wykłady w:

-  Wyższej Szkole Pielęgniarstwa w Edynburgu, przeznaczonych dla pielęgniarek i pielęgniarzy z krajów anglosaskich (28.02 – 5.03. 1966),

- Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie  na kursach dla organizatorów opieki nad matką i dzieckiem w krajach rozwijających się.

Z ramienia WHO Jadwiga Iżycka zorganizowała dla pielęgniarek polskich trzy seminaria wyjazdowe, których celem było poznanie organizacji pracy pielęgniarskiej w Anglii, Danii, Finlandii i Szwajcarii.

Pracując jako doradca została jeszcze poproszona o podjęcie się roli konsultanta w Mongolii. Zadaniem jej było zdiagnozowanie potrzeb pielęgniarstwa oraz przygotowanie propozycji form kształcenia średniego personelu medycznego. W tym celu udała się do New Delhi. Odwiedziła szereg placówek służby zdrowia, szkoły medyczne, była w stałym kontakcie z Ministerstwem Zdrowia i osobami odpowiedzialnymi za szkolenie pielęgniarek. Ocena sytuacji, wnioski z przeprowadzonych rozmów i konsultacji  stały się podstawą do opracowanie planu szkolenia pielęgniarek w oparciu o wzorce polskie.

Opracowała również program działania dla Mongolii, który zawierał współpracę z Polską polegającą na pomocy w przygotowaniu nauczycieli pielęgniarstwa. Program został zatwierdzony przez krajowe władze Mongolii, przez Biuro Regionalne WHO a następnie przez  Biuro Centralne w Genewie. Dzięki tej inicjatywie od 1968 roku zaczęły przyjeżdżać do Polski  pierwsze stypendystki. Program przewidywał naukę języka polskiego przez jeden rok. Kolejnym etapem było doskonalenie zawodowe w Szkole Pielęgniarstwa i odbycie nauki w dwuletnim Studium Nauczycieli Szkół Medycznych. Szkolenie rozpoczęto w Krakowie a kolejne grupy realizowały program w Warszawie. Status nauczyciela zawodu otrzymało łącznie 9 Mongołek.

Na wniosek Jadwigi Kaniewskiej- Iżyckiej przetłumaczono dwa podręczniki na język rosyjski , a następnie na mongolski, były to: Pielęgniarstwo ogólne Teresy Kulczyńskiej oraz Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej Hanny Chrzanowskiej.

Działalność międzynarodowa Jadwigi Kaniewskiej-Iżyckiej była bardzo wysoko oceniana i wywarła pozytywny wpływ na opinię o pielęgniarstwie w Polsce. Dzięki niej wiele polskich pielęgniarek zostało zaproszonych do pracy w WHO i w Międzynarodowej Radzie Pielęgniarek

opracowała Dorota Jacyna

więcej w: pielęgniarki zasłużone, Jadwiga Kaniewska - Iżycka

Jadwiga Kaniewska-Iżycka (w środku) i Rachela Hutner (z lewej) w drodze na konferencję międzynarodową.9.12.1965r	Jadwiga Kaniewska-Iżycka przemawia  na spotkaniu Międzynarodowej Rady Pielęgniarek